Ervaring van Corine

VOLTIJDBEHANDELING

Ik heb boulimia nervosa. De hele dag ben ik bezig met eten. Vooral met snoep en koek. Als ik een koekje eet geeft me dat geen voldoening. Ik eet of een heel pak koek, of niets. En dan stop ik pas met eten als ik echt niet meer kan. Sinds twaalf weken ben ik in behandeling bij Novarum. Ik volg daar vijf dagen per week therapie en dan slaap ik daar ook. In de weekends ben ik thuis. Ik woon samen en heb een dochtertje van zes.

ONZEKER

Vroeger was ik al een vreselijke snoeper. Ik stal snoep uit de kast van mijn moeder en nam het stiekem mee naar bed. Op de lagere school werd ik gepest. Ik denk nog altijd dat anderen me lelijk vinden en dat ik er niet bij hoor. Ik voel me vaak erg onzeker. Als anderen zeggen dat ik er goed uitzie, dan komt dat niet aan. Ik ben het er gewoon niet mee eens. Ik voel me bijna altijd lelijk. Als ik zit, dan houd ik bijvoorbeeld altijd mijn handen voor mijn buik, zodat anderen die niet kunnen zien. Eigenlijk weet ik wel dat ik geen overgewicht heb. Maar ik vind mijn gewicht niet mooi verdeeld over mijn lichaam. Het komt omdat ik mijn huid niet mooi vind. Daarom moet mijn gewicht wel in orde zijn, zodat ik er met kleren aan wel zo goed mogelijk uit kan zien.

Het is niet zo dat ik mijn eetbuien compenseer met braken, want dat lukt me niet. Maar ik braak ook niet omdat ik weet dat het slecht is voor je slokdarm, je tanden, enz. Ik heb wel eens een  korte tijd veel slaolie gedronken, omdat ik ergens had gelezen dat je daarvan afvalt. Maar daardoor voelde ik me helemaal niet goed, dus daar ben ik maar weer mee opgehouden. Nu sport ik een of twee keer in de week.

MEDIA

Ik wil de media niet direct de schuld geven, maar zij zijn wel een belangrijke factor bij het ontwikkelen van eetstoornissen. In tijdschriften worden modellen mooi opgemaakt en worden putjes, striae, e.d. weggeretoucheerd. Dat weet ik, maar toch trap ik er steeds weer in en zou ik er net zo uit willen zien als de vrouwen op de foto. Het liefst als Heather Locker, of Angelina Jolie.

Ik vraag me wel eens af waarom ik die eetbuien heb. Het is voor mij een ontlading, het maakt me minder gespannen. Maar mijn eetstoornis heeft al een groot deel van mijn leven verknald. Echt, zonde van mijn tijd. Ik ben al tien jaar bezig met wat anderen van mij zullen vinden. Ik zou willen dat het me helemaal niks zou kunnen schelen.

LAATSTE KANS

De behandeling bij Novarum is voor mij de enige en de laatste kans om iets aan mijn eetstoornis te doen. Voordat ik naar Novarum ging, kwam ik zo nu en dan bij een psycholoog, omdat ik depressief was. Daar heb ik gezegd dat ik eetbuien heb. De psycholoog heeft me toen naar Novarum verwezen. Het was natuurlijk geen makkelijk besluit om in klinische behandeling te gaan. Maar ik had behoefte aan rust in mijn hoofd. Ik wilde een poosje alleen met mezelf bezig zijn. Niet koken, geen boodschappen doen en niet poetsen.

DOCHTERTJE

Mijn vrienden en kennissen vinden het dapper en knap dat ik in therapie ben gegaan. Ik heb veel kaarten van hen in mijn slaapkamer hangen, ook van mensen van wie ik het niet gedacht had. Ik heb daar veel steun aan. Mijn vriend is heel blij dat ik in behandeling ben en vindt dat ik er nu beter uitzie.

Tegen mijn dochtertje heb ik gezegd dat mama af en toe niet meer kan stoppen met eten, en dat ze na het vele eten ziek wordt en een zere buik krijgt. Mijn vriend zorgt nu voor haar. In de weekends ben ik thuis. Soms probeer ik dan dingen uit die ik in de therapie heb geleerd. Zo ben ik laatst met mijn dochtertje en mijn vriend gaan zwemmen. Dat had ik al heel lang niet meer gedaan, maar in de therapie hadden we dat net geoefend. Kijk, dit heb ik nou van mijn behandeling geleerd, zei ik toen tegen mijn dochtertje.

GROEPSTHERAPIE

Bij Novarum krijg je groepstherapie. Ik ben zelf helemaal geen groepsmens. Maar toch krijg ik veel steun uit de groep. Je wordt altijd wel door iemand opgevangen, je hoeft niets uit te leggen en je herkent dingen in de verhalen van anderen. Door de behandeling leer je om je eigen therapeut te zijn. En om bij je positieve punten stil te staan. Nee, ze laten je hier niet zomaar gaan.

Maar ik ben er nog niet. Het idee dat ik nooit meer een eetbui zal hebben is voor mij -nu nog- ondenkbaar.