Leven na een eetstoornis

Vrijheid-ontsnapt

¹ 5 minuten leestijd

Het geeft hoop om te zien dat je kunt genezen van een eetstoornis

Marjolein is gedragstherapeutisch werker bij Novarum en in haar dagelijks werk begeleidt ze mensen met een eetstoornis op weg naar herstel.

“Als er geïndiceerd is dat iemand een eetstoornis heeft, behandelen we in eerste instantie het liefst poliklinisch. Wanneer dit niet mogelijk is, bijvoorbeeld bij ernstig ondergewicht, kan een opname in onze kliniek volgen.”

Voor beide behandelmethoden valt iets te zeggen, want uit de praktijk blijkt een groep lotgenoten het samen goed te doen, maar de overgang naar de vertrouwde omgeving zorgt geregeld voor een terugval.

Tanja (21 jaar) is een ex-cliënte van Novarum en verbleef twintig weken in de kliniek. Een termijn die tegenwoordig niet meer wordt aangeboden. Zij vond de overgang terug naar huis erg moeilijk, ook al bouw je het langzaam af.
“Je bent daar toch uit de maatschappij en onder lotgenoten. In de laatste weken van de behandeling ga je overdag maar huis en oefen je regelmatig situaties die je voorheen vermeed.”

Tanja leed aan anorexia, orthorexia (obsessie voor gezond eten) en een angststoornis. Ze was 17 jaar, toen de eerste symptomen zich voordeden.

“Ik nam steeds minder eten mee naar school, verzon smoesjes dat ik al had gegeten en ging nooit bij de anderen aan tafel zitten. Er waren hangtafels, dus daar verschuilde ik me achter. Op een bepaald moment begon het anderen wel op te vallen.”

In de weken voor haar opname at ze dagelijks alleen nog een kale rijstwafel en een drinkbouillon.
“Ik wil altijd alles perfect doen en dacht dat het gezond was wat ik deed. Thuis zorgde ik ervoor dat mijn ouders en broertje heel gezond aten. Mocht er iets met hen gebeuren, dan had ik er in ieder geval alles aan gedaan om dat te voorkomen.”

Ondertussen hongerde ze zichzelf uit en had bijvoorbeeld al een jaar lang geen brood gegeten. Ze herinnert zich nog goed hoe confronterend haar eerste dag in de kliniek was.
“We lunchten gezamenlijk en er stond een lange tafel vol brood en beleg op ons te wachten. Ik was er met een ander meisje voor het eerst bij. We moesten twee, door de leiding belegde, boterhammen eten. Huilend en moeizaam hebben we het brood opgegeten; het voelde alsof onze buiken ontploften.”

In het begin trok Tanja zich veel terug om te slapen. Een logische reactie volgens Marjolein.

“De gevolgen van anorexia zijn ingrijpend, zowel sociaal, psychisch als fysiek. Het lichaam is verzwakt en gaat in de spaarstand om te overleven. Door de voedseltekorten breken haren en nagels, de spraak wordt traag en er ontstaan concentratieproblemen door het slaaptekort.”

Lichaam en geest raken dermate van slag af dat je niet meer kunt functioneren. Anorexia sluipt er langzaam in en is met een opname in de kliniek niet van de ene op de andere dag genezen. Het vraagt doorzettingsvermogen van de vaak jonge vrouwen om de ziekte te overwinnen. Er wordt gewerkt aan het normaliseren van het eetpatroon en het gewichtsherstel. Je leert heel veel, zoals luisteren naar de signalen die je lichaam geeft als je honger hebt of juist genoeg hebt gegeten. Dat seintje naar de hersenen is bij een eetstoornis lange tijd verstoord geweest.

Marjolein: “Dat omslagpunt zie je vrij snel; ze slapen beter, hebben het minder snel koud, de conditie van huid, haar en nagels verbetert en het denkvermogen en de spraak komen terug. In de loop van de behandeling ontstaat er weer ruimte voor andere dingen in het leven, zoals een hobby of het aanhalen van vriendschappen.”

Tanja knikt, ze herkent het allemaal. “Toen ik me beter voelde, gaf dat hoop. Ik pakte mijn leven weer een beetje op en belde vrienden om uit te gaan, iets dat ik nooit mocht van mezelf. Nu wilde ik mee naar verjaardagen en feestjes en ik genoot net als mijn vrienden van eten en drinken.”

In twintig weken tijd is ze twintig kilo aangekomen. Net als veel anderen met een eetstoornis had Tanja talloze eetregels die haar leven beheersten. Dodelijk vermoeiend. De eerste tijd thuis moest ze veel rusten en loskomen van haar lotgenoten in de kliniek.

Ze kreeg een kleine terugval, na een onthulling die veel bij haar losmaakte.
“Ik val op vrouwen en kwam uit de kast. Ondanks dat mijn familie en vrienden dat accepteerden, wist ik niet hoe ik met mijn emoties moest omgaan.”

Gelukkig werd daar snel op geanticipeerd. Na een korte therapie met medicatie vond zij haar balans weer terug. Tanja werd gevraagd om haar ervaringen te delen. Totaal buiten haar comfortzone geeft ze presentaties op school en bij Novarum.
“Dat laatste vind ik het allerspannendst, want dat zijn lotgenoten.”

Ondertussen heeft Tanja haar leven helemaal op de rit. Ze heeft haar diploma behaald, werkt met veel plezier als verpleegkundige thuiszorg en heeft een fijne relatie. Wie haar verhaal niet kent, kan niet vermoeden wat zij heeft meegemaakt. Tanja geniet van het leven. Ze is een stralende jonge vrouw vol toekomstperspectief.

De moraal van haar verhaal; je kunt genezen van een eetstoornis. En dat is buitengewoon hoopvol voor anderen in dezelfde situatie.

Heb je problemen met eten en kom je er zelf niet uit? Blijf er niet mee rondlopen. Wij geven je graag advies. Je kunt ons maandag bereiken tussen 14.45-16.45 uur en dinsdag t/m vrijdag tussen 14.00 en 16.00 uur op het nummer 020 590 47 10.