Ervaring van Sarah

VOLTIJDBEHANDELING

Daar zat ik dan bij Novarum; de henna nog op mijn handen, mijn gedachten in een totaal andere wereld… Ik was net twee weken terug uit India, waar ik vier maanden had gewerkt met daklozen. Toen ik thuis kwam kon ik onverwacht snel worden opgenomen in de kliniek voor de voltijdbehandeling.

Dat was moeilijk. In het begin vertelde ik alleen het hoognodige tijdens de therapieën. Maar als je 24-uur per dag samen bent met anderen is dat niet vol te houden. Langzaam liet ik steeds meer van mezelf horen en zien. Ik merkte dat het ook heel leuk en gezellig kon zijn met groepsgenoten. Samen waren de moeilijke momenten minder zwaar, we vonden herkenning en steun bij elkaar en we gingen in elkaars gezelschap uitdagingen aan. Natuurlijk was het niet altijd gemakkelijk om de hele dag samen te zijn. Maar uiteindelijk maakte het de strijd tegen mijn eetstoornis minder zwaar.

SPIEGELEN

Tijdens mijn opname had ik verschillende therapieën. Lichaamsbeleving staat me nog goed bij. Een onderdeel daarvan is spiegelen. Je kon er bijvoorbeeld voor kiezen om te benoemen hoe je jezelf zag in de spiegel en feedback vragen. Waar ik veel aan heb gehad, is kort voor de spiegel staan en positieve punten noemen van mezelf. Bij zelfwaardering moest je elke dag drie positieve punten en eigenschappen van jezelf opschrijven, en een presentatie geven over de leuke en positieve dingen in je leven. Allemaal oefeningen die er aan hebben bijgedragen dat ik nu ook positief over mezelf kan denken en praten.

Het was dus niet alleen een gezond gewicht, waaraan ik werkte. De behandeling was ook een ervarings- en ontdekkingstocht naar mijn eigen gevoelens en emoties. Het begin daarvan was heftig, maar ik begon te ervaren dat als ik minder fijne emoties toeliet, ze uiteindelijk ook weer verdwenen. Ik bleef niet een hele dag verdrietig. Daarbij luchtte het ook op, om eindelijk mijn verdriet te uiten. Mijn emoties hebben me dichter bij mezelf gebracht. Maar het had ook een andere kant; ik begon echt te voelen hoeveel de mensen om me heen voor mij betekende, dat ik ontzettend veel van ze hield en ze miste tijdens moeilijke momenten. Ik merkte dat ik blij werd om samen te zijn met mijn vrienden en dat ik daar energie en kracht uithaalde. Allemaal mooie gevoelens en emoties die ik terugkreeg. Als ik het erg moeilijk had, waren die positieve ervaringen de motivatie om het toch vol te houden.

HARD WERKEN

Toen ik na zeven maanden weer naar huis ging was dat erg spannend. Zou ik het wel alleen gaan redden, zonder de steun van Novarum? Maar het is zo fijn om weer in mijn eigen omgeving te zijn en mijn dagelijks leven op te kunnen pakken. Ik studeer weer, doe leuke dingen met mijn vrienden en ik ben teruggegaan naar India. Deze keer was mijn reis anders, ik was me bewust van al het moois wat ik zag en heb echt kunnen genieten. Ik ben niet de deur uit gegaan bij Novarum zonder eetstoornis, maar wel met een ontzettend waardevolle ontdekking: mijn leven is zoveel mooier in combinatie mét eten.

Toen ik werd opgenomen in de kliniek had ik een doel:

Ik wil voelen dat ik leef,
zijn wie ik ben, sterk en vrij.

Het was hard werken om mijn doel te behalen. Het is nog steeds hard werken om mijn doel en al het andere positieve niet te verliezen, maar het is me zo ontzettend veel waard om dit alles te behouden!