Werken aan het verminderen van eetregels

We hebben allemaal wel een aantal eetregels. Zo willen sommige mensen de deur niet uit zonder hun ontbijt of balen ze als een stekker als ze toch chips hebben gegeten na de gevreesde grens van 20.00 uur. Bij eetstoornissen is de invloed van deze eetregels echter veel groter en sterker aanwezig. Het belemmert cliënten in hun dagelijks functioneren en kan ervoor zorgen dat ze steeds meer vast komen te zitten in hun eetstoornis. Hoe maak je eetregels bespreekbaar?

Eetregels beginnen vaak onschuldig door het volgen van een dieet of het lezen van artikelen over voeding of lichaam. Ook verhalen uit de omgeving over wat wel of niet goed zou zijn om je ideale gewicht en figuur te bereiken, kunnen een aanleiding zijn. Voor mensen die op hun gewicht letten kan dit heel nuttig zijn, maar het kan ook doorslaan in een obsessie als een eetregel te rigide wordt. Bij mensen met een eetstoornis blijft het ook niet bij een aantal eetregels. De lijst met eetregels neemt alleen maar toe tot de cliënt niets meer goed kan doen. Eetregels zijn dan disfunctioneel en het is belangrijk om ze te ontkrachten.

Verminderen van eetregels

Het uitvragen van eetregels over voeding en gewicht vormt een belangrijk aandachtspunt binnen de behandeling bij Novarum. Niet alleen cliënten met een klassieke eetstoornis als anorexia nervosa en boulimia nervosa, maar ook cliënten met obesitas hebben veel baat bij het onderzoeken van de eetregels en het verminderen ervan. Bij de klassieke eetstoornissen en bij obesitas kan het breken van een eetregel leiden tot een eetbui, waarna de cliënt zich schuldig voelt en besluit meer te gaan lijnen en/of te compenseren door meer te bewegen, braken of laxeren. De eetstoornis wordt versterkt en houdt zich zelf op deze manier in stand.

Eetregels bespreekbaar maken

Bij het vermoeden van een eetstoornis kan het daarom zinvol zijn na te vragen of er eetregels zijn. Dit kan door bekende eetregels te benoemen of door samen met de cliënt naar eetdagboeken te kijken en vragen te stellen over keuzes die zijn gemaakt en het gevoel hierbij. Hoe voelt de cliënt zich over de gemaakte keuzes? Had het effect op zijn keuze voor producten de rest van de dag of de dag erna? Waarop zijn de eetregels gebaseerd en hoe kan onderzocht worden of de eetregel klopt?

Simpelweg vertellen dat het niet waar is maakt over het algemeen geen indruk. Cliënten moeten zelf ervaren dat een eetregel niet hoeft te betekenen dat hun dag verpest is of dat ze twee kilo aan zullen komen door de keuze die ze hebben gemaakt. Als blijkt dat cliënten (te)veel eetregels hebben die hen beperken in hun functioneren, kan een verwijzing nodig zijn.